viernes, 13 de septiembre de 2013

Sin título

Hasta siempre, muchach@s.
Cinco años inolvidables.
Esta vez, sí, irremisiblemente
Hasta siempre.

8 comentarios:

Anónimo dijo...

Home Miguel, se che vas a deixar moitas cousas no tinteiro, por exemplo... a imputada Cristina entra no cárcere co seu home, un tal Iñaki, Bárcenas tira da manta e dimite Rajoy, Cospe se retira a un mosteiro de monxas... Feijóo presentase as eleccións europeas e perde estrepitosamente... e precisamente nesas, gañan os partidos pequeniños -ainda a pesares da alta abstención- porén, dalgúns nós arrepentiremos máis cedo que tarde... e o teu Madrid, gaña a copa de Europa, sendo a final mais estrana de todas, pois a Florentino dalle un infarto e morre no descando.

...que non fai falla que fiches todos os días, pero da cando vez, fáino! ao menos es ti quen nos queda, porque para o parágrafo da arriba, moitas misas ten que botar a miña nai para que algo de eso ocorra :)

Anónimo dijo...

Lo siento, Suso, pero es que tengo que elegir: o escribo o sigo con el blog, y en este momento prefiero la primera opción. No obstante, muchas gracias por el apoyo incondicional, y ya nos veremos por la ciudad de las Burgas. Abrazos

Mondoxíbaro dijo...

Bótaseche de menos, ao menos, escribe o que che parezca, cando por fin Urdangarín entre na cádea da man da súa muller, ou ben cando se divorcien, ou cando o R. Madrid gañe algún partido na Eurocopa, (Glubs! que gañou onte)... bueno, cando ti queiras, até case me animo eu e hoxe van dúas historias, despois de tanto tempo!

Que ti es o noso fareiro, o noso guieiro cultural.

Paula dijo...

Home Miguel ! Non sei como te podes conter ante a provocaÇao de Wert!!!
Saúdos!

Paula

Mondoxíbaro dijo...

Nos deboto a posibilidade, que algún día voltes, que o carraxe pola setenza do "Prestixe" ou que os políticos ainda a pesares da corrupción, vanse salvando de ir ao cárcere... cando ti queiras, pois trátase que o blogue sexa unha válvula de escape, non unha obriga.
De calqueira xeito, moitas grazas e até cando ti queiras

Unknown dijo...

Unha mágoa non ter ocasión de seguir tendo o pracer de leerte, vale que temos os teus libros e o arquivo deste blogue, pero é que te botamos de menos.
Moitas grazas

Anónimo dijo...

Muchas gracias, de verdad, pero esto no tiene vuelta atrás. Eso sí, si queréis leer alguna de mis tonterías, podéis apuntaros a facebook, que es donde esporádicamente meto cosillas: con esto del último libro he tenido que explotar un poco las redes sociales. Bueno, es una idea. Yo os admito como amistades sin problema ninguno.

Anónimo dijo...

Voy a echar de menos este blog, pero teniendo en cuenta que disfruto igualmente con tus obras y aun tengo esperanza de que cuando puedas lo retomes (siempre atendiendo a tus horarios solo cuando puedas) en cierto modo no me entristezco. Un saludo